Justin Mossay, 1920-2012.

το Ινστιτούτο Ανατολικών Σπουδών απευθύνει τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια του εκλειπόντος Professeur Justin Mossay.

ανακοίνωση του κοσμήτορα της Φιλοσοφικής σχολής Philippe Hiligsmann :
Μόλις μάθαμε ότι μια από τις πιο λαμπρές προσωπικότητες της Σχολής μας έφυγε από τη ζωή.

ο καθηγητής Justin Mossay πέθανε στις 31/10/2012 σε ηλικία 92 ετών.

Ο abbé Justin Mossay γεννήθηκε στη Lierneux, στις 20/7/1920. πτυχιούχος φιλοσοφίας, (1941) και πτυχιούχος κλασικής φιλολογίας (1949), δίδαξε πρώτα στο Collège Saint-Martin, στη Seraing, μετά στο Collège Saint-Barthélemy στη Λιέγη. Το 1966, άρχισε την πανεπιστημιακή διδασκαλία του στο πανεπιστήμιο Lovanium, στη Léopoldville (Κονγκό), όπου ήταν υπεύθυνος για την έδρα της ελληνικής. επιστρέφοντας στο Βέλγιο έγινε καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Λουβαίν (1968 και 1971), κατόπιν κακτικός καθηγητής (1974). ήταν υπεύθυνος για τα μαθήματα της 

εκδοτικής

ιστορίας της ελληνικής λογοτεχνίας,

ελληνικής παλαιογραφίας

και διαφόρων μαθημάτων των βυζαντινών σπουδών όπως 

βυζαντινής ιστορίας,

βυζαντινών θεσμών,

μαθημάτων έρευνας,

βυζαντινών ελληνικών.

Οι προσωπικές του έρευνες αφορούν στο έργο του Αγίου Γρηγορίου του Ναζιανζηνού, και καταφέρνει να στήσει ένα διεθνές πρόγραμμα επιστημονικών εκδόσεων και μελέτης των έργων του, στην πρωτότυπη μορφή ή στις μεταφράσεις του. δημοσίευσε πολλά επιστημονικά έργα, μεταξύ των οποίων αρκετές κριτικές εκδόσεις ελληνικών κειμένων όπως και μια πλήρης περιγραφή των χειρογράφων των έργων του Α. Γρηγορίου. 

Η νεκρώσιμη ακολουθία εψάλη τη Δευτέρα 5/11/ στη Basse-Bodeux,στις 2μμ. Ο καθηγητής Bernard Coulie, που εκπόνησε τη διατριβή του υπό την επίβλεψη του καθηγητή Mossay, μίλησε στην κηδεία του εκ μέρους της ακαδημαϊκής κοινότητας.

Η υπογράφουσα, παρακολούθησε όλα τα μαθήματα του αείμνηστου καθηγητή. με τη δική του προτροπή στράφηκε προς την αραβική φιλολογία.
Η ταπείνωση και η δημιουργικότητά του ήταν αστείρευτες. Δώρησε την απίστευτα πλούσια βιβλιοθήκη του στο πανεπιστήμιό του, και δούλευε εκεί για πολλά χρόνια μετά τη συνταξιοδότησή του.
ήταν ένας πραγματικός φιλέλληνας και ένας μεγάλος σοφός.

η συγκίνησή μου είναι τόσο μεγάλη που δεν μπορώ να γράψω τίποτε άλλο. του χρωστάω πολλά. αιωνία του η μνήμη. όταν τον είχα πάρει τηλέφωνο για να του ανακοινώσω ότι το τελευταίο μου βιβλίο ήταν αφιερωμένο σ' εκείνον, μου είχε πει: 'α, όχι, πραγματικά με κολακεύετε, δεν υπάρχει λόγος'...https://www.uclouvain.be/427025.html