http://defense3.com/ . άρθρο για την αραβική άνοιξη στη Συρία

  http://defense3.com/2013/01/15/%CF%83%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CE%B9%CE%BE%CE%B7-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%83/

15/01/2013 | cube01 | Comments Off

Συρία: “Δεν είναι Άνοιξη, είναι Κόλαση” – Συνέντευξη του Στρατηγού Μισέλ Αούν

Μία ενδιαφέρουσα οπτική για την κατάσταση στην Μέση Ανατολή από την πλευρά ενός διακεκριμένου πολιτικού του Λιβάνου και εκ των πρωταγωνιστών της τελευταίας φάσης του Λιβανικού Εμφυλίου Πολέμου και αντιπάλου της Συρίας του Χάφιζ αλ-Άσαντ, με το στρατό του οποίου συγκρούστηκε και στο πεδίο της μάχης από το 1989 μέχρι το 1990. Ο Μισέλ Αούν, τέως Πρωθυπουργός του Λιβάνου, συνδυάζει την υποστήριξη στο κόμμα του τόσο δεξιών όσο και κομμουνιστών, ακόμη και σιιτών.
Είναι ίσως η μόνη ξεκάθαρη πολιτική τοποθέτηση (ασχέτως του πώς κρίνεται) για τον εμφύλιο της Συρίας και μάλιστα από έναν πρώην αντίπαλο του καθεστώτος, ο οποίος σίγουρα γνωρίζει καλύτερα τα πράγματα ενώ δεν μπορεί να κατηγορηθεί ούτε ως αριστερός ούτε ως μουσουλμάνος, ενώ φαίνεται να αποτελεί το σπάνιο εκείνο είδος του πολιτικού που μπορεί και ξεπερνάει τις παλαιές αντιπαλότητες ακόμη και αν έχει χυθεί αίμα.
Σε αντίθεση με άλλους κορυφαίους χριστιανούς πολιτικούς, ο Μισέλ Αούν δεν προέρχεται από κάποια μεγάλη οικογένεια του Λιβάνου. Γεννημένος το 1935 στην Βηρυτό, ο πρώην πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου προήχθη σε αρχηγό του στρατού. Λόγω της αντίθεσής του στην ειρηνευτική συμφωνία της Ταΐφ αναγκάστηκε από τον Συριακό Στρατό κατοχής να φύγει εξόριστος στην Γαλλία το 1990. Μόλις το 2005, μετά την αποχώρηση του Συριακού Στρατού, επέστρεψε στο Λίβανο. Από τότε, το Ελεύθερο Πατριωτικό Κίνημα, του οποίου προεδρεύει, αποτελεί την μεγαλύτερη χριστιανική πολιτική ομάδα στο Κοινοβούλιο. Το 2006, προχώρησε σε συμμαχία με την από Χασάν Νασράλα, καθοδηγούμενη και από το Ιράν υποστηριζόμενη σιιτική Χεζμπολάχ, η οποία συμμαχία –κατά την άποψη του Αούν- έχει αποτρέψει έναν εμφύλιο πόλεμο Χριστιανών και Μουσουλμάνων.


FAZ – 11.01.2013

“Δεν είναι άνοιξη, είναι κόλαση”

Τον Δεκέμβριο του 2010 ξεκίνησε στην Τυνησία η μεγάλη αναταραχή στον αραβικό κόσμο. Το αιγυπτιακό καθεστώς έπεσε, της Συρίας παραπαίει. Δυστύχημα για τις φιλελεύθερες δυνάμεις, λέει ο Λιβανέζος πολιτικός Μισέλ Αούν.
Ο κυβερνών την Συρία Μπασάρ αλ-Άσαντ ανακοίνωσε το Σαββατοκύριακο ένα σχέδιο για εθνική κινητοποίηση. Δεν οδηγεί την χώρα σε περαιτέρω καταστροφή;
Είναι ένα μεγάλο ιστορικό λάθος, η προσφορά του Άσαντ για διαπραγματεύσεις για το μέλλον της Συρίας να μη γίνει αποδεκτή. Ήδη από την αρχή της εξέγερσης πριν από δύο χρόνια σχεδόν, είχε συμφωνήσει να μιλήσει για τον ιδιαίτερο ρόλο του κόμματος Μπάαθ, επειδή δεν είναι πλέον σε θέση να διευθύνει την χώρα. Επίσης ενέκρινε και την δημιουργία νέων κομμάτων.
Στο τέλος όμως όλες οι προσφορές ήταν μόνο ρητορικές, την εξέγερση συνεχίζει να την καταστέλλει με αιματηρό τρόπο.
Παρ ‘όλα αυτά, είναι λάθος η μάχη μέχρις εσχάτων κατά του Άσαντ. Παρά το γεγονός ότι μάχεται μόνος ενάντια σε ολόκληρο τον κόσμο, κατά της Αμερικής, κατά των πετρελαιοπαραγωγών χωρών, κατά της δύναμης του χρήματος, έχει αντισταθεί μέχρι σήμερα. Επί του παρόντος, πάντως, η Συρία είναι πιο κοντά στη δημοκρατία παρά όλες οι άλλες χώρες στην περιοχή που ισχυρίζονται για τον εαυτό τους ότι υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι χώρες του Κόλπου, οι οποίες υποστηρίζουν την αντιπολίτευση σίγουρα δεν το πράττουν.
Από την αρχή της επανάστασης τον Μάρτιο του 2011, δεκάδες χιλιάδες έχουν εξαφανιστεί στις φυλακές, η αντιπολίτευση καταστέλλεται βιαίως. Το αποκαλείτε αυτό δημοκρατία;
Πάντα έλεγα ότι είναι απαραίτητο να διεξαχθεί διάλογος, για την εισαγωγή της δημοκρατίας στη Συρία. Ποιος πρόκειται να κρατήσει στην ζωή αυτήν την ολοκληρωτικά κατεστραμμένη χώρα μετά τον Άσαντ, ποιος θα ελέγξει το χάος; Πού είναι αυτοί, οι πολυαναφερόμενοι μετριοπαθείς Άραβες; Δεν είμαι εναντίον της δημοκρατίας, αλλά είμαι ενάντια σε αυτό που έρχεται. Τί μας περιμένει μετά από την πτώση του Άσαντ, είναι η κυριαρχία των ισλαμιστών. Και με αυτούς δεν έρχεται δημοκρατία.
Αποδράσατε στο τέλος του πολέμου του Λιβάνου από τα στρατεύματα του πατέρα του Ασαντ, του Χαφέζ, και μόλις το 2005 μπορέσατε να επιστρέψετε στον Λίβανο, όταν αποσύρθηκε ο Συριακός Στρατός. Γιατί στέκεστε τώρα στο πλευρό των πρώην διωκτών σας;
Αυτό μπορεί να το συγκρίνει κανείς με τη Γαλλία και τη Γερμανία μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Για την επίλυση των συγκρούσεων, πρέπει κανείς να επιζητεί καλή γειτονεία. Όταν επισκέφθηκα την Συρία το 2008, αυτό ήταν ένα είδος συμφιλίωσης μεταξύ δύο λαών που πολέμησαν μεταξύ τους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ήταν οι χριστιανοί της Ανατολής, που προώθησαν την ανάπτυξη της περιοχής. Και αυτοί ζουν τόσο στο Λίβανο όσο και στη Συρία σήμερα κάτω από δύσκολες συνθήκες.
Στην Αίγυπτο, φοβούνται πολλοί Χριστιανοί για την ασφάλειά τους από την πτώση του Χόσνι Μουμπάρακ και μετά την εκλογή του Προέδρου Μωχάμμαντ Μούρσι. Τί τους συμβουλεύετε;
Θα πρέπει να είναι μέρος της αντιπολίτευσης. Αρχικά είχαν ενταχθεί στην επανάσταση κατά του Μουμπάρακ, τώρα πρέπει να σταθούν αντιμέτωποι του Μούρσι. Στην Αίγυπτο, η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα βρίσκονται σε κίνδυνο, διότι οι ισλαμιστές δεν σέβονται το δικαίωμα στη διαφορετικότητα.
Οι διαδηλωτές στην πλατεία Ταχρίρ κατέβηκαν στον δρόμο για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια, τώρα διαδηλώνουν κατά του Μούρσι. Η εξέγερση ενάντια στην εξουσιαστικών αρχών από την Αραβική Άνοιξη και μετά, παρά τις οπισθοδρομήσεις δεν μπορεί πλέον να ανακοπεί.
Δεν είναι άνοιξη, αλλά κόλαση. Δείτε τους σαλαφιστές στην Αίγυπτο που είναι τώρα ισχυροί: οι άνθρωποι ψάχνουν για λύσεις στο παρελθόν, αλλά οι απαντήσεις είναι στο παρόν και στο μέλλον.
Τα φιλελεύθερα ρεύματα του κινήματος συνεχίζουν να αγωνίζονται για τα οικουμενικά ανθρώπινα δικαιώματα στην Αίγυπτο, καθώς και στη Συρία.
Αλλά οι πιθανότητες επιτυχίας τους είναι πολύ χαμηλές. Σε αντίθεση με τους ισλαμιστές, δεν κατάφεραν να οργανωθούν καλά. Η Μουσουλμανική Αδελφότητα, ωστόσο, έχει συγκροτηθεί σε ένα κόμμα των πιστών, το οποίο υποστηρίζει την επιστροφή του χαλιφάτου. Αν νικήσει στη Συρία, ανατέλλουν δύσκολοι καιροί για τους μη-μουσουλμάνους.
Το 2006 προχωρήσατε με τον Γενικό Γραμματέα της Χεζμπολλάχ Χασάν Νασράλλα σε μια συμμαχία. Και αυτός επιδιώκει ιδεολογικά ένα θεοκρατικό κράτος, όπως το ιρανικό καθεστώς στην Τεχεράνη.
Εγώ διακρίνω μεταξύ εκείνων που επιβάλλουν αναγκαστική ενσωμάτωση και φονταμενταλιστών. Οι τελευταίοι υπερασπίζονται τα θεμέλια της θρησκείας τους, οι άλλοι που επιβάλλουν αναγκαστική ενσωμάτωση θέλουν να επιβάλουν τον τρόπο ζωής τους – ή όπως η σουννιτική ισλαμιστική Αλ Κάιντα να πείσει τους ανθρώπους για την δική της οδό με την τρομοκρατία. Αυτό δεν ισχύει για τη σιιτική-φονταμενταλιστική Χεζμπολάχ, η οποία ως πολιτικό κόμμα συντηρεί την αντίσταση κατά του Ισραήλ.

Η Χεζμπολάχ διεξήγαγε το 2006 πόλεμο κατά του Ισραήλ, και η σύμμαχός της η ισλαμιστική Χαμάς στα τέλη του 2012. Δεν είναι προ πολλού ώριμος ο καιρός για μια ειρηνική επίλυση της σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή;
Όσο δεν υπάρχει λύση στη βάση του Διεθνούς Δικαίου και της δικαιοσύνης για τους Παλαιστίνιους, η κατάσταση θα παραμένει ασταθής περαιτέρω. Συγχρόνως, το 2006 και το 2012 έδειξαν ότι το Ισραήλ δεν μπορεί να συνεχίσει την άστοχη πολιτική του – επειδή δεν είναι πλέον σε θέση να κερδίσει πολέμους. Αυτό για ένα έθνος που είναι σε εμπόλεμη κατάσταση εδώ και δεκαετίες, είναι δύσκολο να γίνει αποδεκτό.
Αγωνίζεστε για ένα ισχυρό κράτος στη χώρα σας, αλλά έχετε συμμαχήσει με ένα κόμμα που διατηρεί ένα κράτος εν κράτει. Πώς συμβαδίζουν αυτά;
Για να γίνει η Χεζμπολλάχ ένα κράτος εν κράτει, θα έπρεπε πρώτα ο Λίβανος να είναι κράτος. Αυτό ακόμη δεν συμβαίνει. Πρέπει πρώτα να το οικοδομήσουμε, έτσι ώστε να εμφανιστεί το μικρότερο μέσα σε αυτό. Ως εκ τούτου, για μας, η καταπολέμηση της διαφθοράς και η δημιουργία σταθερών κανόνων κράτους δικαίου ευρίσκεται στην πρώτη θέση.
Τι έχει προσφέρει στο κόμμα σας η συμμαχία με τη Χεζμπολλάχ;
Ο Λίβανος έχει κερδίσει σταθερότητα, το κόμμα έχασε ψήφους κι εγώ δημοτικότητα. Για να αποφευχθεί ένας εμφύλιος πόλεμος μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων, αυτό είναι ένα κόστος που ευχαρίστως καταβάλλω. Άλλωστε, έχει γίνει με αυτόν τον τρόπο δυνατόν το να ενσωματωθεί σταθερότερα η Χεζμπολλάχ στο πολιτικό σύστημα της χώρας.
Πηγή: FAZ
Μετάφραση – επιμέλεια άρθρου: Μανώλης Γεωργουδάκης – Ισλαμολόγος